praxis

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: praksisPraxis

praxis (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹praksis›, IPA[ˈpraksʲis], AS[praksʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) filoz. rzeczywiste działanie i faktyczny stan rzeczy w opozycji do postulatów i teorii[1]
(1.2) książk. praktyka; proces zastosowania teorii, praktykowania idei
odmiana:
(1.1-2) nieodm.,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) praktyka
antonimy:
(1.1) theoria
(1.2) teoria, postulat
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prakseologia ż, praksja ż, praktyka ż, praktycyzm mrz, praktyk m, praktyczność ż, praktykowanie n, wypraktykowanie n, praktykant m, praktykantka ż, prakseolog m, prakseolożka ż
czas. praktykować ndk., wypraktykować dk.
przym. praktyczny, niepraktyczny, prakseologiczny, praktykancki
przysł. praktycznie, niepraktycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. praxis < gr. πρᾶξις
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: praktyka
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „praxis” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

praxis (język angielski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) praktyczne zastosowanie
(1.2) praktyka, przyjęty sposób działania
(1.3) filoz. praxis
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
cacopraxis, eupraxis, heteropraxis, orthopraxis, parapraxis
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. praxis < gr. πρᾶξις
uwagi:
źródła:

praxis (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) działanie, praktyka[1]
(1.2) zwyczaj, postępowanie
odmiana:
(1) praxis, ~is
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. πρᾶξις; źródłosłów dla ang. praxis, pol. praxis, węg. praxis, wł. prassi
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 537.

praxis (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) praktyka, zwyczaj[1]
odmiana:
(1.1) en praxis, praxis/praxisen
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. praxis < gr. πρᾶξις
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 367.

praxis (język węgierski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) praktyka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. praxis < gr. πρᾶξις
uwagi:
źródła: