powściągliwość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

powściągliwość (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌpɔfʲɕʨ̑ɔ̃ŋɡˈlʲivɔɕʨ̑], AS[pofʹśćõŋglʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ą akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) umiejętność panowania nad sobą
(1.2) stonowanie, umiarkowanie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ascetyzm, wstrzemięźliwość, samokontrola, stoickość
(1.2) rezerwa, spokój, umiar
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. powściągliwy
przysł. powściągliwie
czas. powściągnąć dk., powściągać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Arkady Fiedler, Spotkałem szczęśliwych Indian, 1968.