planować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

planować (język polski)[edytuj]

żołnierze coś planują (1.2)
mężczyzna planuje (1.3)
wymowa:
?/i
IPA[plãˈnɔvaʨ̑], AS[plãnovać], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) zamierzać
(1.2) obmyślać sekwencje i warianty czynności do wykonania w przyszłości
(1.3) tworzyć dokument zwany planem, np. rozmieszczenia lamp, albo finansowy
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Planuję zaprosić ich razem na imprezę.
(1.2) Sztab wojenny planuje właśnie kolejną kampanię.
(1.3) Architekt planuje dla inwestora i trzeba dopasować wizje jednego i drugiego.
składnia:
(1.1) zamierzać + rzecz. odczas.[1]
kolokacje:
(1.1-2) planować spotkanie
(1.2) planować trasę
synonimy:
(1.1) postanawiać, zamierzać
(1.2) snuć plany, patrzeć w przyszłość, przewidywać, organizować, określać
(1.2) projektować, opracowywać plan, opracowywać plany, rozplanowywać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zaplanować, rozplanowywać, rozplanować, rzad. doplanować, rzad. wyplanować
rzecz. planista m, plan m, planowanie n
przym. planowany, zaplanowany, planowy
przysł. planowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.