monofizytyzm
monofizytyzm (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌmɔ̃nɔfʲiˈzɨtɨsm̥], AS: [mõnofʹizytysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) teol. pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu; zob. też monofizytyzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik monofizytyzm monofizytyzmy dopełniacz monofizytyzmu monofizytyzmów celownik monofizytyzmowi monofizytyzmom biernik monofizytyzm monofizytyzmy narzędnik monofizytyzmem monofizytyzmami miejscownik monofizytyzmie[2] monofizytyzmach wołacz monofizytyzmie[2] monofizytyzmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eutychianizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. monofizyta m, monofizytka ż
- przym. monofizycki, monofizytystyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. μόνος + φύσις → pojedynczy + natura
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monophysitism, monophysism
- białoruski: (1.1) монафізіцтва n
- bośniacki: (1.1) monofizitstvo
- czeski: (1.1) monofyzitismus
- esperanto: (1.1) monofizidismo, monofizismo
- francuski: (1.1) monophysisme
- kataloński: (1.1) monofisisme
- niemiecki: (1.1) Monophysitismus m
- norweski (bokmål): (1.1) monofysittisme
- nowogrecki: (1.1) μονοφυσιτισμός m
- serbski: (1.1) монофизитство n
- szwedzki: (1.1) monofysitism w
- turecki: (1.1) monofizit
- włoski: (1.1) monofisismo m
- źródła:
- ↑ Hasło „monofizytyzm” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 21, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 433.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.