mendykancki

mendykancki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z zakonami żebrzącymi, dotyczący zakonów żebrzących

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) należący do zakonów żebrzących, będący ich własnością

odmiana:

(1.1) (2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	mendykancki		mendykancka	mendykanckie	mendykanccy	mendykanckie
dopełniacz	mendykanckiego		mendykanckiej	mendykanckiego	mendykanckich
celownik	mendykanckiemu		mendykanckiej	mendykanckiemu	mendykanckim
biernik	mendykanckiego	mendykancki	mendykancką	mendykanckie	mendykanckich	mendykanckie
narzędnik	mendykanckim		mendykancką	mendykanckim	mendykanckimi
miejscownik	mendykanckim		mendykanckiej	mendykanckim	mendykanckich
wołacz	mendykancki		mendykancka	mendykanckie	mendykanccy	mendykanckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Jego zainteresowania naukowe obejmują również papiestwo i zakony mendykanckie w XIV w. oraz paleografię łacińską, epigrafikę i kodykologię.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mendykant mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mendykant + -cki

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mendicant
• hiszpański: (1.1) mendicante
• portugalski: (1.1) mendicante
• włoski: (1.1) mendicante

źródła: