lubczyk

lubczyk (język polski)

lubczyk (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈlupʧ̑ɨk], AS: [lupčyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. roślina z rodziny selerowatych o żółtych kwiatach, używana jako przyprawa kuchenna, według wierzeń ludowych uważana za środek wywołujący miłość, afrodyzjak; zob. też lubczyk w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lubczyk	lubczyki
dopełniacz	lubczyku	lubczyków
celownik	lubczykowi	lubczykom
biernik	lubczyk	lubczyki
narzędnik	lubczykiem	lubczykami
miejscownik	lubczyku	lubczykach
wołacz	lubczyku	lubczyki

przykłady:

(1.1) (…) gdybym lubczyk miała, tobym mu go dała w miodzie (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lubieszczek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. lubszczyk < st.pol. lubszczek < łac. levisticus, wyraz ten nie ma związku z czasownikiem lubić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lovage
• francuski: (1.1) livèche ż
• niemiecki: (1.1) Liebstöckel m, n
• rosyjski: (1.1) любисток m
• szwedzki: (1.1) libbsticka w, libsticka w

źródła: