Przejdź do zawartości

kształcić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kształcić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)

(1.1) przekazywać swoją wiedzę lub/i umiejętności
(1.2) stwarzać warunki do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy i umiejętności
(1.3) rozwijać lub utrwalać określone cechy charakteru

czasownik zwrotny niedokonany kształcić się (dk. wykształcić się)

(2.1) zdobywać wiedzę, umiejętności
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) edukować, szkolić, uczyć, wychowywać, instruować, przekazywać, formować, kreować, specjalizować
(1.2) wychowywać
(1.3) doskonalić, poszerzać/rozszerzać horyzonty, kultywować, rozwijać, uszlachetniać, uwznioślać
(2.1) uczyć się, edukować się, szkolić się, studiować, specjalizować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kształtować
rzecz. kształcenie n, kształtowanie n, kształt, wykształcenie
przym. kształtny, wykształcony, kształtowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kształt + -ić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: