kształcić

kształcić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)

(1.1) przekazywać swoją wiedzę lub/i umiejętności

(1.2) stwarzać warunki do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy i umiejętności

(1.3) rozwijać lub utrwalać określone cechy charakteru

czasownik zwrotny niedokonany kształcić się (dk. wykształcić się)

(2.1) zdobywać wiedzę, umiejętności

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) edukować, szkolić, uczyć, wychowywać, instruować, przekazywać, formować, kreować, specjalizować

(1.2) wychowywać

(1.3) doskonalić, poszerzać/rozszerzać horyzonty, kultywować, rozwijać, uszlachetniać, uwznioślać

(2.1) uczyć się, edukować się, szkolić się, studiować, specjalizować się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kształtować

rzecz. kształcenie n, kształtowanie n, kształt, wykształcenie

przym. kształtny, wykształcony, kształtowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) educate, instruct; (1.3) broaden, develop, ennoble, discipline, train, cultivate; (2.1) study, be educated, go to schools
• francuski: (1.1) éduquer, instruire, former
• niemiecki: (1.1) bilden, schulen

źródła: