Przejdź do zawartości

instruować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

instruować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌĩw̃struˈwɔvat͡ɕ], AS[ĩũ̯struovać], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.epenteza ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wydawać instrukcje, pouczać[1]
odmiana:
(1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) W niedzielę, 20 sierpnia, Halifax instruował Kennarda, by interweniował u Becka w sprawie wyrażenia zgody na pomoc sowiecką[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nauczać, objaśniać, informować, pouczać, kształcić, nauczać, szkolić, uczyć, wykładać[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. instrukcja ż, instruktaż m, instruktarz m, instruktor m, instruktorka ż, instruowanie n
przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. instruieren < franc. instruire
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „instruować” w: SJP.pl.
  2. Michowicz Waldemar, Historia dyplomacji polskiej, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. synonimy.ux.pl.