szkolić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szkolić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʃkɔlʲiʨ̑], AS[školʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) dokształcać w określonej dziedzinie
(1.2) ćwiczyć swój głos w śpiewie

czasownik zwrotny

(2.1) dokształcać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szkoła ż, szkółka ż, szkoleniowiec m, szkolnictwo n, szkolenie n, szkolarz mos
czas. przeszkolić dk., wyszkolić dk.
przym. szkolny, szkoleniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. школить[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „szkolić” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 754.
  2. Tadeusz Kuroczycki, Wojciech Ryszard Rzepka, Zapożyczenia leksykalne z rosyjskiego w polszczyźnie pisanej, Studia Rossica Posnaniensia 10, 107-115, Poznań 1978, s. 110.