knebel

knebel (język polski)

knebel (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈknɛbɛl], AS: [knebel] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. szmata wepchnięta komuś przemocą do ust, aby uniemożliwić mu wydobycie głosu; zob. też knebel w Wikipedii

(1.2) książk. przen. coś, co ogranicza swobodne wypowiadanie się

(1.3) seks. zabawka erotyczna przypominająca knebel (1.1) wykonana najczęściej z tworzyw sztucznych

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	knebel	kneble
dopełniacz	knebla	knebli
celownik	kneblowi	kneblom
biernik	knebel	kneble
narzędnik	kneblem	kneblami
miejscownik	kneblu	kneblach
wołacz	kneblu	kneble

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) knebel cenzury

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kneblować ndk., zakneblować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Knebel

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gag
• hiszpański: (1.1) mordaza ż
• japoński: (1.1) 猿轡(さるぐつわ)
• niemiecki: (1.1) Knebel m
• rosyjski: (1.1) кляп m
• szwedzki: (1.1) munkavle w
• ukraiński: (1.1) кляп m

źródła: