klangor

klangor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈklãŋɡɔr], AS: [klãŋgor], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ornit. głośny, jednostajny wielokrotnie powtarzany dźwięk wydawany przez lecące ptactwo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klangor	klangory
dopełniacz	klangoru	klangorów
celownik	klangorowi	klangorom
biernik	klangor	klangory
narzędnik	klangorem	klangorami
miejscownik	klangorze	klangorach
wołacz	klangorze	klangory

przykłady:

(1.1) Z nieba dochodziły tylko klangory żurawi ciągnących ku morzu; zresztą ciszy nie przerywał żaden głos.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klangor dzikich gęsi / łabędzi / żurawi

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clangor

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) курлыканне n
• rosyjski: (1.1) курлыканье n, курлыкание n

źródła: