imbir

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

imbir (język polski)[edytuj]

imbir (1.1)
imbir (1.2)
marynowany imbir (1.3)
wymowa:
IPA[ˈĩmbʲir], AS[ĩmbʹir], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Zingiber Boehm.[1], rodzaj roślin wieloletnich, pochodzących z Azji i Australii; zob. też imbir w Wikipedii
(1.2) kulin. przyprawa z imbiru lekarskiego, Zingiber officinale Rosc., w formie świeżego kłącza lub proszku
(1.3) kulin. jarzyna z kłącza imbiru japońskiego, Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Imbir uprawiany jest na Jamajce.
(1.2) Często dodaję imbiru do ciasta.
(1.3) Lubię marynowany imbir do sushi.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ambirz
(1.2) gw. (Górny Śląsk) ingwer, zozwor
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) przyprawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. imbirowce nmos, imbirowiec m, imbirowate nmos, ambirz m, imbirówka ż
przym. imbirowy, imbirowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. *imbër, śwn. *ing(e)bër, śwn. *ing(e)wër < łac. gingiber < łac. zingiber < gr. ζιγγίβερις[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Zingiber” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „imbir” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.