heban

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

heban (język polski)[edytuj]

heban (1.1)
wymowa:
IPA[ˈxɛbãn], ASebãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) cenne drewno różnych gatunków drzew (głównie hebanowców) rosnących w strefie międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej; zob. też heban w Wikipedii
(1.2) mebel z hebanu (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na stole stała figurka z hebanu.
(1.2) Odziedziczyliśmy ten piękny heban, który u dziadków stał w dużym pokoju.
składnia:
kolokacje:
(1.1) heban czarny / zielony
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) drewno
(1.2) mebel
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ebenista mos, hebanek mrz, hebanista mos, hebankowate lm nmos, hebankowatość ż, hebanowiec mrz, hebanowość ż
przym. hebankowaty, hebanowy
związki frazeologiczne:
(1.1) czarny jak heban
etymologia:
łac. hebenus < gr. ἔβενος (ébenos) < st.egip.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: