halabarda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

halabarda (język polski)[edytuj]

halabardy (1.1)
wymowa:
IPA[ˌxalaˈbarda], ASalabarda], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. średniowieczna broń piechoty przypominająca topór o długim drzewcu; zob. też halabarda w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dzięki halabardzie piechur mógł zrzucić jeźdźca z konia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. halabardnik m, halabardzista m
przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Hellebarde < pragerm. Helmbartetopór o długim trzonku < pragerm. Helm + bartetrzonek + topór < pragerm. bartbroda
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: