haczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

haczyk (język polski)[edytuj]

haczyki (1.2) wędkarskie
haczyk (1.5)
wymowa:
IPA[ˈxaʧ̑ɨk], ASačyk] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: hak
(1.2) mały hak do łowienia ryb na wędkę
(1.3) trudny do zauważenia podstęp lub problem
(1.4) znak
(1.5) gw. (Poznań i Warszawa)[1][2] pogrzebacz
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Odpina swój fartuch kucharski i wiesza go na haczyk.
(1.2) Nakładać robaka na haczyk nauczył mnie mój dziadek.
składnia:
kolokacje:
(1.2) haczyk wędkarski
synonimy:
(1.2) haczyk wędkarski
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hak m, haczka ż, haczek m
czas. hakować
przym. hakowaty, haczykowaty
przysł. hakowato, haczykowato
związki frazeologiczne:
połknąć haczyk
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: hak
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pogrzebacz
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 247.
  2. Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 267.
Hasło „haczyk” w: SJP.pl.