gwint

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gwint (język polski)[edytuj]

gwint (1.1)
gwinty (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. wyżłobienie w kształcie spirali na bocznej ściance śruby, wkrętu, żarówki itp. lub wewnętrznej ściance nakrętek[1][2]
(1.2) techn. śruba[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ta śruba ma całkiem zjechany gwint.
(1.1) Na maszynie (…) między innymi można toczyć gwinty calowe, metryczne i modułowe[3].
(1.2) Przynieś z warsztatu dziesięć gwintów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) gwint drobnozwojny / grubozwojny / lewoskrętny / lufy / męski / prawoskrętny / wewnętrzny / zewnętrzny / żeński
synonimy:
(1.1) skręt śrubowy; gw. (Górny Śląsk) fasóng
(1.2) połączenie gwintowe
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nagwintowanie n, gwinciarka ż, gwinciarz mos, gwintowanie n, gwintownica ż, gwintownik mrz, gwintówka ż, zagwintowanie n
zdrobn. gwincik mrz
czas. nagwintować ndk., gwintować ndk., zagwintować dk.
przym. gwintowy
związki frazeologiczne:
jak jasny gwintjasny gwint
etymologia:
niem. Gewinde
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gwint” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gwint” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Tokarka uniwersalna – precyzyjna. Maszyneria. [dostęp 2019-11-24].