floren
floren (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. numizm. trzynastowieczna złota moneta florencka, rozpowszechniona następnie w handlu i naśladowana w krajach europejskich[1][2]; zob. też floren w Wikipedii
- (1.2) jedn. monet. brytyjska srebrna moneta wartości 2 szylingów, dziesiąta część funta; współcześnie moneta o wartości 10 pensów[1]; zob. też dwa szylingi (moneta brytyjska) w Wikipedii
- (1.3) jedn. monet. dawna jednostka monetarna Holandii, późniejszy gulden[1]; zob. też gulden holenderski w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik floren floreny dopełniacz florena florenów celownik florenowi florenom biernik florena floreny narzędnik florenem florenami miejscownik florenie florenach wołacz florenie floreny
- przykłady:
- (1.1) W Polsce floren stał się także oznaczeniem nie tylko monet złotych, ale i złotego jako obrachunkowej jednostki pieniężnej, zwanej też zwykle złotym polskim w odróżnieniu od złotego czerwonego[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śłac florenus[4] < wł. fiorino d’oro → złoty floren < wł. fiorino → kwiatek, w nawiązaniu do lilii umieszczanej na awersie monety, lub wprost do nazwy Florencji[5]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) florin
- bułgarski: (1.1) флорин m
- hiszpański: (1.1) florín m
- ido: (1.1) florino; (1.2) florino; (1.3) florino
- kataloński: (1.3) florí m
- łaciński: (1.1) florenus m
- niemiecki: (1.1) Floren m
- portugalski: (1.1) florim m
- rosyjski: (1.1) флорин m
- słowacki: (1.1) florén
- włoski: (1.1) fiorino m
- źródła:
- 1 2 3 Marian Kowalski, Vademecum kolekcjonera monet i banknotów, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 1988, s. 94-95.
- ↑
Hasło „floren” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Ryszard Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988, s. 138.
- ↑ Hasło „floren” w: Słownik wyrazów obcych, red. Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-11487-8, s. 275.
- ↑ Ryszard Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988, s. 137.
