Przejdź do zawartości

fatalizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fatalizm (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[faˈtalʲism̥], AS[fatalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wiara w przeznaczenie
(1.2) nieuchronność procesów i wydarzeń, zazwyczaj negatywnych
odmiana:
(1.1-2) blm[1],
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fatalista mos
przysł. fatalnie
przym. fatalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. fatalisprzeznaczony, zgubny, nieszczęsny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „fatalizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fatalizm
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fatalist
przym. fatalist
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: