dziwkarz

dziwkarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ifkaʃ], AS: [ʒ́ifkaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł. wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) posp. mężczyzna korzystający z usług prostytutek, także: mężczyzna często zmieniającym partnerki seksualne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziwkarz	dziwkarze
dopełniacz	dziwkarza	dziwkarzy
celownik	dziwkarzowi	dziwkarzom
biernik	dziwkarza	dziwkarzy
narzędnik	dziwkarzem	dziwkarzami
miejscownik	dziwkarzu	dziwkarzach
wołacz	dziwkarzu	dziwkarze

przykłady:

(1.1) Mąż Hanki to dziwkarz, znów ma romans z jakąś małolatą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozpustnik, babiarz, hulaka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziwka

przym. dziwkowaty, dziwkarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rake
• baskijski: (1.1) putazale
• hiszpański: (1.1) putero m

źródła: