Przejdź do zawartości

rozpustnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rozpustnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[rɔsˈpustʲɲik], AS[rospustʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. mężczyzna oddający się rozpuście
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zespół rycerza i rozpustnika
synonimy:
(1.1) bezwstydnik; posp. dziwkarz; przest. mięsopustnik, wszetecznik, zbereźnik
antonimy:
(1.1) asceta
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozpusta ż
forma żeńska rozpustnica ż
przym. rozpustny
przysł. rozpustnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. rozpusta + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: