dojnica
dojnica (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dojnica dojnice dopełniacz dojnicy dojnic celownik dojnicy dojnicom biernik dojnicę dojnice narzędnik dojnicą dojnicami miejscownik dojnicy dojnicach wołacz dojnico dojnice
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дайніца ż, даёнка ż
- niemiecki: (1.1) Melkkübel, Melkeimer
- rosyjski: (1.1) доильница ż, доильник m, дойник m
- wilamowski: (1.1) mȧlḱšafła n, mȧlćjafła n
- źródła:
dojnica (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dojka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 123.