dojenie
dojenie (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od doić
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dojenie dojenia dopełniacz dojenia dojeń celownik dojeniu dojeniom biernik dojenie dojenia narzędnik dojeniem dojeniami miejscownik dojeniu dojeniach wołacz dojenie dojenia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dojek mrz, doiwo n, dój m, dojnica ż, dojarka ż, wydojenie n, dojność ż, doicielka ż
- czas. doić ndk., wydoić dk., udoić dk.
- przym. dojny, udojowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) даенне n
- bułgarski: (1.1) доене n
- hiszpański: (1.1) ordeño m
- nowogrecki: (1.1) άρμεγμα n
- słowacki: (1.1) dojenie n
- włoski: (1.1) mungitura ż
- źródła:
dojenie (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dojič m, dojička ż, dojivosť ż, dojiteľnosť ż, dojáreň ż, dojča n, dojčiatko n, dojnica ż, dojnička ż
- czas. dojiť ndk., nadojiť dk., podojiť dk., vydojiť dk., vydájať ndk., dojčiť dk., pridájať ndk., oddojčiť dk., nadojčiť dk.
- przym. dojičský, dojací, dojčenský
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „dojenie” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.