dobroduszność

dobroduszność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co dobroduszne; cecha tych, którzy są dobroduszni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dobroduszność	dobroduszności
dopełniacz	dobroduszności	dobroduszności
celownik	dobroduszności	dobrodusznościom
biernik	dobroduszność	dobroduszności
narzędnik	dobrodusznością	dobrodusznościami
miejscownik	dobroduszności	dobrodusznościach
wołacz	dobroduszności	dobroduszności

przykłady:

składnia:

(1.1) dobroduszność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poczciwość

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dobroduszny

przysł. dobrodusznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dobroduszny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дабрадушнасць ż
• bułgarski: (1.1) добродушие n, благодушие n, добросърдечие n, добросърдечност ż
• rosyjski: (1.1) добродушие n, благодушие n, простодушие n, простосердечие n, простосердечность ż
• ukraiński: (1.1) добродушність ż, благодушність ż

źródła: