bucik
bucik (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bucik buciki dopełniacz bucika bucików celownik bucikowi bucikom biernik bucik / bucika buciki narzędnik bucikiem bucikami miejscownik buciku bucikach wołacz buciku buciki
- przykłady:
- (1.1) Poprawiła włosy, bluzkę, wysunęła bucik w taki sposób, żeby go pan redaktor spostrzegł od razu i nie odprawił z kwitkiem[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: but
- białoruski: (1.3) чаравік m
- nowogrecki: (1.1) παπουτσάκι n
- włoski: (1.1) scarpetta ż; (1.2) scarpetta ż
- źródła:
- ↑ Stefan Żeromski, Dzieje grzechu/Tom I