tytłać

tytłać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. utytłać, wytytłać)

(1.1) pot. brudzić

czasownik zwrotny niedokonany tytłać się (dk. utytłać się, wytytłać się)

(2.1) pot. brudzić siebie samego

(2.2) pot. brudzić siebie wzajemnie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tytłanie n, utytłanie n

czas. utytłać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: brudzić

(2.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: brudzić się

źródła: