bojówkarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bojówkarz (język polski)[edytuj]

bojówkarze (1.1)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) polit. członek bojówki[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbojówkarzbojówkarze
dopełniaczbojówkarzabojówkarzy
celownikbojówkarzowibojówkarzom
biernikbojówkarzabojówkarzy
narzędnikbojówkarzembojówkarzami
miejscownikbojówkarzubojówkarzach
wołaczbojówkarzubojówkarze
przykłady:
(1.1) Obu schwytanym zakładnikom bojówkarze obcięli głowy[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) anarchistyczny / lewacki / ultraprawicowy / falangistowski / faszystowski / neonazistowski / reżimowy / uzbrojony bojówkarz • bojówkarz ETA / ONR / ND / SA / Hezbollahu / Hamasu
synonimy:
(1.1) pałkarz[3]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bojownik
hiponimy:
(1.1) hunwejbin
holonimy:
(1.1) bojówka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bojówka ż, bój m, bojowiec m, bojownik m, bojowniczka ż, bojownica ż, bojówki nmos, bojowość ż, bojowanie n
forma żeńska bojówkarka ż
czas. bojować ndk.
przym. bojówkarski, bojowy, bojowniczy
przysł. bojowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bojówkarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Polityka, nr 07.03, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bojówkarz&oldid=7939829”