zakładnik
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
zakładnik (język polski)[edytuj]

- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści; zob. też zakładnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zakładnik zakładnicy dopełniacz zakładnika zakładników celownik zakładnikowi zakładnikom biernik zakładnika zakładników narzędnik zakładnikiem zakładnikami miejscownik zakładniku zakładnikach wołacz zakładniku zakładnicy
- składnia:
- synonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakład m
- forma żeńska zakładniczka
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hostage
- baskijski: (1.1) bahitu
- chorwacki: (1.1) talac m
- esperanto: (1.1) garantiulo
- francuski: (1.1) otage m
- hiszpański: (1.1) rehén m
- islandzki: (1.1) gísl m
- japoński: (1.1) 人質
- kataloński: (1.1) ostatge m
- koreański: (1.1) 인질 (injil)
- niemiecki: (1.1) Geisel ż
- nowogrecki: (1.1) όμηρος m
- rosyjski: (1.1) заложник m, пленник m
- słowacki: (1.1) rukojemník m
- słoweński: (1.1) talec m
- szwedzki: (1.1) gisslan w
- węgierski: (1.1) túsz
- źródła: