blichować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

blichować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[blʲiˈxɔvaʨ̑], AS[blʹiχovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) przest. bielić materiał chemicznie lub przez poddanie wpływowi czynników atmosferycznych
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jest to gotowa do kładzenia masa szpachlowa, do której dodaje się barwniki w płynie. Kładzie się kilka kolejnych warstw w różnych kolorach, a na końcu blichuje się i szlifuje do uzyskania efektu marmuru[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. blichowanie n, blich
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. bleichen[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kamińska - Bartocha Ludmiła, Trybuna Śląska, 29/01/2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 36.