bleichen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bleichen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈblaɪ̯çn̩]
​?/i
znaczenia:

czasownik słaby lub mocny

(1.1) płowieć, spłowieć

czasownik słaby

(2.1) bielić, wybielić
odmiana:
(1.1)[1] bleich|en (bleicht), blich, geblichen (sein)
(1.1)[1] bleich|en (bleicht), bleichte, gebleicht (sein)
(2.1)[1] bleich|en (bleicht), bleichte, gebleicht (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Bleiche n, Bleiche ż
przym. bleich
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla pol. blichować[2]
uwagi:
zobacz też: Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych
zobacz też: bleichen • abbleichen • ausbleichen • erbleichen • verbleichen
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Wiktionary.de, bleichen (Konjugation), 2018
  2. ↑ Hasło „blichować” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 36.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bleichen&oldid=7223580”