bezideowiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezideowiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. osoba niekierująca się żadną ideą, nie wyznająca żadnej idei[1][2][3]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nacjonaliści, czy narodowcy to ludzie o określonych, zdecydowanych poglądach. Do służb rekrutuje się raczej bezideowców, o giętkich karkach, takich żeby łatwo ich sobie było podporządkować[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezideowość ż
przym. bezideowy
przysł. bezideowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez- + idea + -owiec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bezideowiec” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bezideowiec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bezideowiec” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bezideowiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  5. "pytoniusz", Selekcja do służb, „Usenet”, 2006-03-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.