badacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

badacz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbadaʧ̑], AS[badač] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się badaniami naukowymi[1]
(1.2) odkrywca, podróżnik
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) naukowiec, uczony, pracownik naukowy[3]
(1.2) odkrywca, podróżnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. badawczość ż, badanie n, zbadanie n
forma żeńska badaczka ż
czas. badać ndk., zbadać dk.
przym. badawczy
przysł. badawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. badać + -acz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: