bałuciarz
bałuciarz (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) reg. łódz. mieszkaniec Bałut[1]
- (1.2) reg. łódz. chuligan[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bałuciarz bałuciarze dopełniacz bałuciarza bałuciarzy celownik bałuciarzowi bałuciarzom biernik bałuciarza bałuciarzy narzędnik bałuciarzem bałuciarzami miejscownik bałuciarzu bałuciarzach wołacz bałuciarzu bałuciarze
- przykłady:
- (1.1) Jesteś chojniak czy bałuciarz?
- (1.2) Wzięła takiego bałuciarza to jom potem tłukł.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) chłopak z Bałut, Antek z Bałut
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- bez noża nie podchodź do bałuciarza
- etymologia:
- od Bałuty
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „bałuciarz” w: Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 175.