Wunder

Wunder (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈvʊndɐ] wymowa austriacka

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cud

(1.2) cudo, cud, niezwykłe osiągnięcie

odmiana:

(1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	das Wunder	die Wunder
dopełniacz	des Wunders	der Wunder
celownik	dem Wunder	den Wundern
biernik	das Wunder	die Wunder

przykłady:

(1.1) Nur ein Wunder konnte uns davor retten. → Tylko cud mógł nas przed tym uratować.

(1.2) Das ist ein echtes Wunder der Technik. → To prawdziwy cud techniki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Mirakel, Mysterium, Phänomen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wundern

przym. wunderbar, wunderlich

przysł. wunderbar

związki frazeologiczne:

blaues Wunder • kein Wunder • Wunder wirken

etymologia:

śwn. wunder << swn. wuntar

por. st.ang. wundor, (ang. wonder), niderl. wonder, st.nord. undr

uwagi:

źródła: