porzucać: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎porzucać ({{język polski}}): czasownik przechodni, odpowiednik aspektowy, dr. w def., -frazeologizm w formie dokonanej
Linia 48: Linia 48:
* ido: (1.1) [[abandonar]]
* ido: (1.1) [[abandonar]]
* interlingua: (1.1) [[abandonar]]
* interlingua: (1.1) [[abandonar]]
* rosyjski: (1.1) [[покидать]]
* rosyjski: (1.1) [[покидать]], [[бросать]]; (1.2) [[бросать]]
* ukraiński: (1.1) [[покидати]], [[залишати]]; (1.2) [[припиняти]], [[переставати]]
* ukraiński: (1.1) [[покидати]], [[залишати]]; (1.2) [[припиняти]], [[переставати]]
* wilamowski: (1.1) [[ferłön]]
* wilamowski: (1.1) [[ferłön]]

Wersja z 13:25, 16 gru 2017

porzucać (język polski)

wymowa:
IPA[pɔˈʒuʦ̑aʨ̑], AS[požucać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. porzucić)

(1.1) opuszczać kogoś lub coś; zostawiać, odchodzić od kogoś lub czegoś
(1.2) przestawać coś wykonywać, przestawać zajmować się czymś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wlokąc ciężary po bruku, zgięci, oglądali się z obawą na boki, porzucali towar pod murem i biegli z powrotem[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zostawiać, opuszczać, odchodzić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. porzucić dk.
rzecz. porzucanie n, porzucenie
ims. porzucony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.