obawa

obawa (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈbava], AS: [obava] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niepokój o przyszłość połączony z lękiem; przewidywanie, że coś może się nie powieść

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obawa	obawy
dopełniacz	obawy	obaw
celownik	obawie	obawom
biernik	obawę	obawy
narzędnik	obawą	obawami
miejscownik	obawie	obawach
wołacz	obawo	obawy

przykłady:

(1.1) Kiedy myślę o jutrzejszym egzaminie, jestem pełen obaw.

(1.1) Pierwsze spotkanie konsultacyjne odbyło się w listopadzie, wtedy też przedstawiono wizualizację obiektu mającego pomieścić ok. 300 zwierząt i po raz pierwszy usłyszano o obawach mieszkańców.

składnia:

(1.1) obawa przed +N.; obawa o + B.

kolokacje:

(1.1) czuć obawę • być pełnym obawy • nie ma / bez obawy

synonimy:

(1.1) niepokój, niepewność, zmartwienie, strapienie, bolączka, zgryzota, lęk, strach, trwoga

antonimy:

(1.1) pewność, ufność, poczucie bezpieczeństwa

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. obawiać się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) concern, misgiving, apprehension
• arabski: (1.1) قلق
• esperanto: (1.1) timo
• francuski: (1.1) doute, appréhension
• hiszpański: (1.1) temor, miedo
• japoński: (1.1) 不安, 不安定
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) опасение
• szwedzki: (1.1) oro w, farhåga w, fruktan w, bekymmer n, rädsla w, ängslan w, ångest w
• ukraiński: (1.1) побоювання n
• wilamowski: (1.1) fieta

źródła: