кінець

кінець (język ukraiński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koniec (ostatnia chwila)

(1.2) koniec, kraniec (ostatni fragment przedmiotu)

(1.3) przen., pot. koniec, śmierć

odmiana:

zob. deklinacja II, wzór A2

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кіне́ць	кінці
dopełniacz	кінця́	кінців
celownik	кінцеві // кінцу	кінцям
biernik	кіне́ць	кінці
narzędnik	кінце́м	кінцями
miejscownik	кінці	кінцях
wołacz	кінцю	кінці

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) кінець світу • кінець війни • кінець року

synonimy:

antonimy:

(1.1-2) початок

wyrazy pokrewne:

rzecz. кінцівка ż

przym. кінцевий

czas. кінчати, кінчатися, кінчити, кінчитися

związki frazeologiczne:

кінець кінцем, кінці з кінцями зводити, у палиці два кінці

etymologia:

uwagi:

źródła: