głupota

głupota (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡwuˈpɔta], AS: [gu̯upota]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia

(1.2) wypowiedź, zachowanie, czyn pozbawiony sensu

odmiana:

(1.1) lp głupo|ta, ~ty, ~cie, ~tę, ~tą, ~cie, ~o; blm

(1.2) lp głupo|ta, ~ty, ~cie, ~tę, ~tą, ~cie, ~o; lm ~ty, ~t, ~tom, ~ty, ~tami, ~tach, ~ty

przykłady:

(1.1) Najbardziej rozpowszechnione we wszechświecie są wodór i głupota.

(1.2) Przestań już opowiadać te głupoty! Nikt ci nie wierzy!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) bzdura, nonsens, brednia, idiotyzm

antonimy:

(1.1) mądrość, inteligencja

wyrazy pokrewne:

zob. głupi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stupidity
• arabski: (1.1) حماقة (1.2) غباء ż
• duński: (1.1) dumhed w
• francuski: (1.1) stupidité ż, bêtise ż
• hebrajski: (1.1) טפשות ż (tipszut)
• hiszpański: (1.1) estupidez ż, tontería ż
• islandzki: (1.1) heimska ż, flónska ż, einfeldni ż
• jidysz: (1.1) טיפּשות n (tipszes)
• niemiecki: (1.1) Dummheit ż
• nowogrecki: (1.1) ηλιθιότητα ż, βλακεία ż
• rosyjski: (1.1) глупость ż
• szwedzki: (1.1) dumhet w

źródła: