idiotyzm

idiotyzm (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. przest. upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym; zob. też niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym w Wikipedii

(1.2) grub. coś głupiego, nieroztropnego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	idiotyzm
dopełniacz	idiotyzmu
celownik	idiotyzmowi
biernik	idiotyzm
narzędnik	idiotyzmem
miejscownik	idiotyzmie
wołacz	idiotyzmie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiotyzm	idiotyzmy
dopełniacz	idiotyzmu	idiotyzmów
celownik	idiotyzmowi	idiotyzmom
biernik	idiotyzm	idiotyzmy
narzędnik	idiotyzmem	idiotyzmami
miejscownik	idiotyzmie	idiotyzmach
wołacz	idiotyzmie	idiotyzmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiota m, idiotka ż, idiotyczność ż, idioctwo n, idiocenie n, zidiocenie n

czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

przym. idiotyczny, zidiociały

przysł. idiotycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) imbecility; (1.2) idiocy, lunacy, stupidity
• białoruski: (1.1) ідыятызм m, ідыятыя ż
• bułgarski: (1.1) идиотизъм m; (1.2) идиотизъм m, идиотщина ż, идиотство n
• hiszpański: (1.1) idiocia ż; (1.2) idiotez ż
• niemiecki: (1.1) Idiotie ż; (1.2) Idiotie ż, Dummheit ż

źródła: