horyzontalny

horyzontalny (język polski)

dziecko w pozycji horyzontalnej (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌxɔrɨzɔ̃nˈtalnɨ], AS: [χoryzõntalny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który ma poziomy kierunek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	horyzontalny		horyzontalna	horyzontalne	horyzontalni	horyzontalne
dopełniacz	horyzontalnego		horyzontalnej	horyzontalnego	horyzontalnych
celownik	horyzontalnemu		horyzontalnej	horyzontalnemu	horyzontalnym
biernik	horyzontalnego	horyzontalny	horyzontalną	horyzontalne	horyzontalnych	horyzontalne
narzędnik	horyzontalnym		horyzontalną	horyzontalnym	horyzontalnymi
miejscownik	horyzontalnym		horyzontalnej	horyzontalnym	horyzontalnych
wołacz	horyzontalny		horyzontalna	horyzontalne	horyzontalni	horyzontalne

przykłady:

(1.1) Patrzący na tłumy ludzkie z góry widzi je w pionowym skrócie. Patrząc w płaszczyźnie horyzontalnej, ujrzy tylko najbliższych, w wylotach ulic.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poziomy

antonimy:

(1.1) wertykalny, pionowy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. horyzont m, horyzontalność ż

przysł. horyzontalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) horizontal
• arabski: (1.1) أفقي
• bułgarski: (1.1) хоризонтален
• czeski: (1.1) horizontální
• duński: (1.1) vandret, horisontal
• esperanto: (1.1) horizontal
• francuski: (1.1) horizontal
• niemiecki: (1.1) horizontal
• ormiański: (1.1) հորիզոնական
• rumuński: (1.1) orizontal
• włoski: (1.1) orizzontale

źródła: