baszta

baszta (język polski)

baszty (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbaʃta], AS: [bašta] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podstawowy element fortyfikacji starożytnych i średniowiecznych mający postać wieży umieszczonej na linii murów obronnych, na ich narożach oraz obok bram, od XVI wieku zastępowana przez basteje; zob. też baszta w Wikipedii

(1.2) ściana boczna doku pływającego

(1.3) w ogrodach z XVII-XVIII wieku kolista altana zamykająca naroże żywopłotu lub szpaleru

odmiana:

(1.1) lp basz|ta, ~ty, ~cie, ~tę, ~tą, ~cie, ~to; lm ~ty, ~t, ~tom, ~ty, ~tami, ~tach, ~ty

przykłady:

(1.1) Podziemne kondygnacje baszt często były wykorzystywane jako więzienia.

(1.2) Baszta miała wysokość 5 metrów.

składnia:

kolokacje:

~ prochowa

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

przym. basztowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Bastei < czes. baszta < łac. bastia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wall tower
• holenderski: (1.1) waltoren, muurtoren
• niemiecki: (1.1) Wehrturm
• węgierski: (1.1) bástya

źródła: