altana

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

altana (język polski)[edytuj]

altana (1.1)
wymowa:
IPA: [alˈtãna], AS: [altãna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) lekki, niewielki ogrodowy budynek; zob. też altana w Wikipedii
(1.2) uczn. samochód[1]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikaltanaaltany
dopełniaczaltanyaltan
celownikaltaniealtanom
biernikaltanęaltany
narzędnikaltanąaltanami
miejscownikaltaniealtanach
wołaczaltanoaltany
przykłady:
(1.1) Sprzeczamy się, która altana w naszym ogrodzie piękniejsza: różana czy chmielowa?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) altanka, pawilon ogrodowy, daw. kiosk; przest. chłodnik, ciennik; reg. śl. lauba
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. altannik m
zdrobn. altanka ż
przym. altanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. altana → taras, balkon, weranda[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Małgorzata Kasperczak, Monika Rzeszutek, Joanna Smól, Halina Zgółkowa, Nowy słownik gwary uczniowskiej, red. Halina Zgółkowa, Wydawnictwo EUROPA, Wrocław 2004, ISBN 83-88962-71-X, s. 17.
  2. ↑ H. Sienkiewicz: Hania
  3. ↑ Maria Borejszo, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007, ISBN 978-83-232176-5-7, s. 101.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=altana&oldid=8283756”