przebaczenie

przebaczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɛbaˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [pšebačẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) odpuszczenie czyichś win

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	przebaczenie
dopełniacz	przebaczenia
celownik	przebaczeniu
biernik	przebaczenie
narzędnik	przebaczeniem
miejscownik	przebaczeniu
wołacz	przebaczenie

przykłady:

(1.1) Najmniejszy znajdzie litościwe przebaczenie, / ale mocnych czeka mocna kara.

składnia:

kolokacje:

(1.1) błagać o przebaczenie

synonimy:

(1.1) wybaczenie, odpuszczenie, darowanie, uniewinnienie

antonimy:

(1.1) odpłata, odwet, pomsta, rewanż, zemsta

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przebaczanie n, przebaczalność ż

czas. przebaczać ndk., przebaczyć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od przebaczyć

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) vergifnis
• albański: (1.1) falje
• angielski: (1.1) forgiveness
• arabski: (1.1) غفران, مسامحة
• aragoński: (1.1) perdón, condonazión
• baskijski: (1.1) barkamen
• chiński standardowy: (1.1) 宽恕
• duński: (1.1) tilgivelse w, forladelse w
• estoński: (1.1) andestus
• francuski: (1.1) pardon
• friulski: (1.1) perdon
• hebrajski: (1.1) מחילה
• hindi: (1.1) क्षमा
• hiszpański: (1.1) perdón, absolución, gracia, condonación
• irlandzki: (1.1) maithiúnas
• kalabryjski: (1.1) perdonu
• kornijski: (1.1) gevyans
• niderlandzki: (1.1) vergiffenis, vergeving
• niemiecki: (1.1) Vergebung ż, Verzeihung ż
• norweski (bokmål): (1.1) tilgivelse m
• norweski (nynorsk): (1.1) tilgiving ż, tilgjeving ż
• nowogrecki: (1.1) συγχώρηση, συχώρεση
• portugalski: (1.1) perdão
• rosyjski: (1.1) прощение n
• słowacki: (1.1) odpustenie
• szwedzki: (1.1) förlåtelse w, ursäkt w
• turecki: (1.1) bağışlama, affetme
• ukraiński: (1.1) пробачення n
• węgierski: (1.1) megbocsátás
• włoski: (1.1) perdono m

źródła: