kompot

kompot (język polski)

kompot (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃mpɔt], AS: [kõmpot], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. słodki napój z gotowanych owoców; zob. też kompot w Wikipedii

(1.2) przen. wywar ze słomy makowej używany przez narkomanów jako środek odurzający; zob. też kompot (narkotyk) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompot	kompoty
dopełniacz	kompotu	kompotów
celownik	kompotowi	kompotom
biernik	kompot	kompoty
narzędnik	kompotem	kompotami
miejscownik	kompocie	kompotach
wołacz	kompocie	kompoty

przykłady:

(1.1) Na dzisiejsze menu składa się grochówka i schabowy z kapustą oraz kompot śliwkowy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kompot wieloowocowy • kompot z jabłek / suszonych owoców

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) napój

(1.2) opioid

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompotierka ż, kompotiera ż, kompotówka ż

zdrobn. kompocik m

przym. kompotowy

związki frazeologiczne:

wpaść jak śliwka w kompot

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stewed fruit, compote
• czeski: (1.1) kompot m
• hiszpański: (1.1) compota ż
• interlingua: (1.1) compota
• jidysz: (1.1) gęsty: קאָמפּאָט m (kompot)
• nowogrecki: (1.1) κομπόστα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) compota ż
• rosyjski: (1.1) компот m
• słowacki: (1.1) kompót m
• ukraiński: (1.1) компот m

źródła:

kompot (język czeski)

kompot (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kulin. kompot

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompot	kompoty
dopełniacz	kompotu	kompotů
celownik	kompotu	kompotům
biernik	kompot	kompoty
wołacz	kompote	kompoty
miejscownik	kompotě / kompotu	kompotech
narzędnik	kompotem	kompoty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kompotový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: