mankiet

mankiet (język polski)

mankiet (1.1)

wiosła z mankietami (1.2) w środku długości

wymowa:

IPA: [ˈmãŋʲcɛt], AS: [mãŋʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kraw. pasek materiału kończący rękaw, nogawkę lub skarpetkę

(1.2) element wiosła oparty o dulkę

(1.3) element na wiośle chroniący ręce wiosłującego przed spływającą wodą

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mankiet	mankiety
dopełniacz	mankietu	mankietów
celownik	mankietowi	mankietom
biernik	mankiet	mankiety
narzędnik	mankietem	mankietami
miejscownik	mankiecie	mankietach
wołacz	mankiecie	mankiety

przykłady:

(1.1) Poniżej dłoni widać było na suchych gnatach dwa brudne mankiety z ordynarnymi spinkami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mankiecik mrz

związki frazeologiczne:

buchnąć w mankiet

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cuff, wristband
• esperanto: (1.1) manumo
• niemiecki: (1.1) Manschette ż
• ukraiński: (1.1) манжет m
• wilamowski: (1.1) kynela n

źródła: