Ondřej

Ondřej (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) imię męskie Jędrzej, Andrzej

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ondřej	Ondřejové
dopełniacz	Ondřeje	Ondřejů
celownik	Ondřejovi / Ondřeji	Ondřejům
biernik	Ondřej	Ondřeje
wołacz	Ondřeji	Ondřejové
miejscownik	Ondřejovi / Ondřeji	Ondřejích
narzędnik	Ondřejem	Ondřeji

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Ondřej • muž jménem Ondřej • svatý / blahoslavený Ondřej • jmenovat se Ondřej • dát jméno Ondřej • na (sv.) Ondřeje (o dniu)

synonimy:

(1.1) war. Andrej; zdrobn. Ondřejek, Ondřík, Ondříček, Ondra, Ondráš, Ondrášek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ondřejková ż, Ondříková ż, Ondrová ż, Ondrášová ż, Ondrášková ż, Ondříčková ż

war. Andrej m

zdrobn. Ondřejek m, Ondřík m, Ondříček m, Ondra m, Ondráš m, Ondrášek m

forma żeńska Ondřejová ż

przym. Ondřejův, Ondřejkův, Ondříkův, Ondříčkův, Ondrův, Ondrášův, Ondráškův, ondřejský

związki frazeologiczne:

przysłowia: na svatého Ondřeje ještě se nám ohřeje, ale na svatého Mikuláše už je zima zase naše • o Všech svatých větry-li jsou, znamenají zimu proměnlivou; přijdou-li ale s Ondřejem, dobré zimy se nadějem • poletují-li na svatého Ondřeje včely, bude neúrodný rok • svatý Ondřej tichý, nebude len lichý

etymologia:

(1.1) łac. Andreas < gr. Ἀνδρέας (Andreas) < gr. ἀνδρεῖος (andreios) → męski, mężny, dzielny < gr. ἀνήρ (aner) → mężczyzna, człowiek

uwagi:

(1.1) por. Andrej

(1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona

źródła: