Jałta
Wygląd
Jałta (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto leżące w południowej części Półwyspu Krymskiego, na brzegu Morza Czarnego[1][2]; zob. też Jałta w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jałta Jałty dopełniacz Jałty Jałt celownik Jałcie Jałtom biernik Jałtę Jałty narzędnik Jałtą Jałtami miejscownik Jałcie Jałtach wołacz Jałto Jałty
- przykłady:
- (1.1) Z Jałty do Symferopola prowadzi najdłuższa w Europie linia trolejbusowa.[3]
- (1.1) Wielka trójka spotkała się w Jałcie w 1945 roku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Jałcie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Jałty • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Jałty • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Jałty • mieszkaniec / mieszkanka Jałty • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Jałcie • pochodzić z Jałty • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Jałty
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jałtański, pojałtański
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Yalta
- arabski: (1.1) يالطا ż
- baskijski: (1.1) Jalta
- białoruski: (1.1) Ялта ż
- bułgarski: (1.1) Ялта ż
- czeski: (1.1) Jalta ż
- esperanto: (1.1) Jalto
- francuski: (1.1) Yalta ż, Ialta ż
- hiszpański: (1.1) Yalta ż
- krymskotatarski: (1.1) Yalta
- niemiecki: (1.1) Jalta ż
- rosyjski: (1.1) Ялта ż
- słowacki: (1.1) Jalta ż
- węgierski: (1.1) Jalta
- włoski: (1.1) Jalta ż, Yalta ż
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 317.
- ↑ Hasło „Jałta” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
- ↑ Wikipedia