Berliner

Berliner (język niemiecki)

Berliner (1.2)

Berliner (2.1) Hauptbahnhof

wymowa:

lp IPA: [ˈbɛrˈlinɛr]

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) etn. berlińczyk

(1.2) cuk. forma skrócona od Berliner Pfannkuchen → pączek

przymiotnik

(2.1) berliński

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Berliner	die Berliner
dopełniacz	des Berliners	der Berliner
celownik	dem Berliner	den Berlinern
biernik	den Berliner	die Berliner

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Ich bin ein Berliner ^{i i} . → Jestem berlińczykiem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) glasierter Berliner • Berliner mit Füllung / Guss / Konfitüre / Marmelade / Marmeladenfüllung / Pflaumenmus / Puderzucker / Vanillefüllung / Zuckerguss • Berliner essen / kaufen

(2.1) Berliner Mauer / Zoo • Berliner Bär • Berliner Blau • Berliner Republik

synonimy:

(1.2) Berliner Pfannkuchen, reg. Pfannkuchen, austr. Faschingskrapfen

antonimy:

(1.1) Nichtberliner

hiperonimy:

(1.1) Einwohnerbezeichnung

hiponimy:

(1.1) Ostberliner, Westberliner

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Berlin n, Berlinisch n, Berline ż, Berlinale ż

(1.1) forma żeńska Berlinerin ż

czas. berlinern

przym. berlinisch, berlinerisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: