berlińczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

berlińczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɛrˈlʲĩj̃n͇ʧ̑ɨk], AS[berlʹĩĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Berlina[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) On jest berlińczykiem, ale teraz mieszka w Warszawie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Berlin m, berlina ż, berlinka ż, berlińskość ż
forma żeńska berlinka ż, berlinianka ż
przym. berliński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „berlińczyk” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.