bog

bog (język angielski)

a bog (1.1)

wymowa:

amer.: enPR: bäg, IPA: /bɑɡ/, SAMPA: /bAg/

wymowa amerykańska

bryt. (RP) enPR: bŏg, IPA: /bɒɡ/, SAMPA: /bQg/

wymowa brytyjska

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) bagno, grzęzawisko, moczary, trzęsawisko

(1.2) pot. kibel, ubikacja

czasownik

(2.1) ugrzęznąć, grzęznąć

odmiana:

(1) lp bog; lm bogs

(2) bog, bogged, bogged, bogs, bogging

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) przym. boggy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. bóg

odmiana:

(1.1) lp bog, boga, bogu, boga, bogom, bogu, bože; lm bogovi, bogova, bogovima, bogove, bogovima, bogovima, bogovi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) božanstvo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. božji

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bóg

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język duński)

bøger (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbɔˀw], l. mn. IPA: [ˈbøjˀʌ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) książka

(1.2) księga, tom (część dzieła)

(1.3) owoc buku

odmiana:

(1) en bog, bogen, bøger, bøgerne

przykłady:

(1.1) Hvor mange bøger læser du årligt? → Ile książek czytasz rocznie?

(1.2) Hvad hedder den første bog af »Ringenes Herre«? → Jak nazywa się pierwszy tom „Władcy Pierścieni”?

składnia:

kolokacje:

(1.1) at læse/skrive en bog; ordbog; dagbog; telefonbog

synonimy:

(1.1) værk, roman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. boglig

związki frazeologiczne:

(1.1) år lærer mere end mange bøger • blå bog • håndbog

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język niemiecki)

wymowa:

wymowa austriacka

​

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) czas przeszły prosty (Präteritum) czasownika biegen

odmiana:

(1.1) zob. Wiktionary.de biegen (Konjugation)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

бог

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) bóg

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. bóg

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. boginja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bog (język szwedzki)

bog (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zool. (u większych ssaków) łopatka (kość łopatkowa wraz z przylegającymi mięśniami)

(1.2) gastr. (u zwierząt z uboju) łopatka (mięso przylegające do kości łopatkowej)

(1.3) mar. (w łodzi) część dziobowa burty

(1.4) żegl. kurs (względem wiatru)

odmiana:

(1) lp en bog, bogen; lm bogar, bogarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: bög → homoseksualista; nie mylić z: båg → oszustwo

(1.1) por. skuldra • skulderblad

(1.3) por. för • förstäv

źródła:

bog (język węgierski)

bog (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) węzeł, supeł

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bogos

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: