bajtel
bajtel (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk i Zaolzie)[1][2][3] dziecko; osoba w wieku dziecięcym, ale nie niemowlęcym
- odmiana:
- (1.1)[4]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bajtel bajtle dopełniacz bajtla bajtli celownik bajtlowi bajtlom biernik bajtla bajtli narzędnik bajtlem bajtlami miejscownik bajtlu bajtlach wołacz bajtlu bajtle ndepr. M. i W. lm: (ci) bajtle
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) bajtlik, synek
- antonimy:
- (1.1) dorosły
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Rzeczownik ten jest używany w liczbie pojedynczej tylko wobec chłopców.
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziecko
- źródła:
- ↑ Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
- ↑ Zachodniocieszyński słownik gwarowy, Władysław Milerski, Polski Związek Kulturalno-Oświatowy w Republice Czeskiej, Czeski Cieszyn 2009, ISBN 978-80-87281-02-4.
- ↑ Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
- ↑
Hasło „bajtel” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
